BOCIAN-WAGNER ELŻBIETA, lekkoatletka, olimpijczyk

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Elżbieta Bocian-Wagner, 1952
Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk
Partner redakcji

ELŻBIETA BOCIAN-WAGNER (8 IV 1931 Osie koło Świecia nad Wisłą – 18 VI 2013 Tychy), lekkoatletka Lechii Gdańsk, olimpijka, sprinterka, płotkarka. Wychowała się w Malborku. W 1949 zadebiutowała (w grupie wiekowej 17–19 lat) i zwyciężyła w wiosennych malborskich kwalifikacjach do Biegów Narodowych na 500 m, powtórzyła sukces w Biegu Wojewódzkim w Gdańsku.

W wyniku starań Józefa Żylewicza (pierwszego trenera) została zawodniczką Budowlanych (Lechii) Gdańsk. Wraz z rodziną przeprowadziła się do Gdańska, gdzie ojciec podjął pracę w Zjednoczeniu Budownictwa Przemysłowego. Trzy miesiące po pierwszym starcie, podczas mistrzostw Polski w Łodzi 30–31 VII 1949, została indywidualną wicemistrzynią w biegu na 500 m i mistrzynią w sztafecie Lechii Gdańsk 4 × 200 m (rekord Polski juniorek z czasem 1:59,2 s) oraz w sztafecie szwedzkiej (200+100+80+60 m). Była w sumie dziesięciokrotnie mistrzynią Polski na otwartym stadionie: trzykrotną indywidualną mistrzynią Polski w biegu na 80 m przez płotki (1953, 1954, 1955); trzykrotnie w sztafecie 4 × 100 m (1951, 1953, 1954), dwukrotnie w sztafecie szwedzkiej (1940, 1950), oraz w sztafecie 4 × 200 m (1949) i w sztafecie 5000+2000+100+100 m (1950).

Pięciokrotna mistrzyni Polski w hali: w indywidualnych biegach na 500 m (1951), 50 m (1954), 50 m przez płotki (1954), 80 m (1955) oraz w sztafecie interwałowej na 2000 m (1954). W 1956 międzynarodowa mistrzyni Bułgarii w biegu na 80 m przez płotki i w polskiej sztafecie 4 × 100 m, w tym samym roku międzynarodowa mistrzyni Jugosławii w biegu na 80 m przez płotki (11,3 s). 28 VI 1953 została mistrzynią Zrzeszenia Budowlani w biegu na 80 m przez płotki (12,2 s). Wielokrotna mistrzyni Wybrzeża: w 1949 – w biegu na 100 m (13,9 s) i 200 m (28,5 s); w 1951 – w biegu na 200 m (27,4 s – rekord okręgu), także wicemistrzyni na 100 m; w 1954 – w biegu na 48 m (5,8 s) i w skoku w dal (5,88 m) oraz w trójboju (wspólnie z Elżbietą Duńską); w 1959 – w biegu na 80 m przez płotki (12,6 s), także wicemistrzyni w biegu na 100 m (13,0 s); w 1961 – w biegu na 100 m (12,3 s), w biegu na 80 m przez płotki (11,4 s) i w sztafecie 4 × 100 m (59,9 s). W 1955 wicemistrzyni w skoku w dal w hali oraz na otwartym stadionie wicemistrzyni w biegu na 400 m (67,2 s), w 1960 zdobyła tytuł wicemistrzyni Wybrzeża w skoku w dal (4,98 m), zajęła też III miejsce w biegu na 100 m (13,2 s), w 1962 – wicemistrzyni Wybrzeża w biegu na 80 m przez płotki (11,8 s). Mistrzyni Wybrzeża w hali w 1953 w biegu na 40 m i w skoku w dal (5,68 m).

W latach 1953–1961 ośmiokrotnie poprawiała rekord Polski w biegu na 80 m przez płotki (z czasami od 12,1 do 10,7 s) i czterokrotnie w biegach sztafetowych. Jej rekord życiowy (z 1954) na 100 m wynosił 12,0 s, rekord życiowy na 200 m (z 1951 roku) – 26,4 s.

Uczestniczka igrzysk olimpijskich w Helsinkach (1952) w biegu na 80 m przez płotki. Odpadła w drugim biegu eliminacyjnym (zajęła w nim IV miejsce z czasem 12,9 s). Przed igrzyskami olimpijskimi w Melbourne w ostatniej chwili skreślona z listy uczestników (zastąpiła ją oszczepniczka, która nie wróciła do kraju). Uczestniczka mistrzostw Europy w 1954, w trakcie których w biegu na 80 m przez płotki wyrównała rekord Polski (11,4 s), ale odpadła w drugim przedbiegu, zajmując w nim V miejsce.

W 1951 brała udział w XI Akademickich Mistrzostwach Świata w Berlinie (zajęła IV miejsce z polską sztafetą 4 × 400 m; odpadła w eliminacjach do biegów na 100 i 200 m) i w XII Akademickich Mistrzostwach Świata w sierpniu 1954 w Budapeszcie, gdzie zdobyła brązowe medale w biegu na 80 m przez płotki i w sztafecie 4 × 100 m, odpadła natomiast w eliminacjach do biegu na 100 m.

Wystąpiła dziesięć razy w reprezentacji Polski (15 startów). W 1950 wygrała gdański bieg uliczny na 500 m, organizowany przez „Głos Wybrzeża”. Startowała też w reprezentacjach regionalnych: w 1949 roku w Jarosławiu w zawodach Polska Południowa – Polska Północna (76:117; wygrana ze sztafetą 4 × 100 m); w 1950 w Gdańsku w zawodach Polska Północna – Polska Zachodnia (138:93; wygrana w biegu na 100 m); 22–23 X 1960 w Kownie w rywalizacji Litwa – Polska Północna (164:168; druga w biegu na 100 m, druga na 200 m, czwarta na 80 m przez płotki, druga ze sztafetą 4 × 100 m). Brała udział w zawodach międzynarodowych, między innymi 6–7 III 1954 w Berlinie (zawody w hali, wygrana w biegu na 60 m przez płotki); w 1955 w Memoriale Rosicky’ego w Czechosłowacji (wygrana w biegu na 80 m przez płotki); w 1954 w Memoriale Kusocińskiego (w sztafecie 4 × 400 m była w zwycięskiej drużynie Polski I); w 1956 w Memoriale Kusocińskiego (wygrana w biegu na 80 m przez płotki); w 1956 w Zielonej Górze (zwycięstwo w biegu na 80 m przez płotki); w 1957 w Sopocie (wygrana w Pucharze Ziem Nadodrzańskich i Nadbałtyckich w biegu na 200 m). W maju 1950 zwyciężyła bieg na 500 m o puchar „Głosu Wybrzeża”.

W 1953, za dwukrotne poprawienie rekordów Polski w biegu na 80 m przez płotki (12 VII 1953 w Wałczu, z czasem 11,9 s, oraz 19 VII 1953 w Warszawie, z czasem 11,8 s) otrzymała klasę mistrzowską i tytuł Zasłużony Mistrz Sportu. W 1953 była czwarta w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca Wybrzeża, w 1954 – druga.

Po śmierci córki w 1963 zakończyła karierę sportową, choć jeszcze w maju tegoż roku zwyciężyła w trójmeczu lekkoatletycznym Gdańsk–Gdynia–Sopot w biegu na 100 m (13,0 s). W 1965 przeniosła się do Katowic, rodzinnego miasta męża. W 1967, w związku z podjęciem przez męża pracy w Tyskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, przeprowadziła się do Tych. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Tychach-Wartogłowcu.

Udział Elżbiety Bocian-Wagner w mistrzostwach Polski
Data Starty Wyniki
30–31 VII 1949 Łódź bieg na 500 m (1:24,9) wicemistrzyni Polski
sztafeta 4 × 200 m (1:59,2) mistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
sztafeta 200+100+80+60 m (1:01,9) mistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
18–19 II 1950 Przemyśl (w hali) bieg na 500 m (1:32,4) wicemistrzyni Polski
22 X 1950 Katowice sztafeta 200+100+80+60 m (58,6) mistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
sztafeta 500+200+100+100 m (2:17,5) mistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
17–18 II 1951 Poznań (w hali) bieg na 500 m (1:33,9) mistrzyni Polski
bieg na 80 m (10,8) brązowa medalistka
9–16 IX 1951 Warszawa sztafeta 4 × 100 m (50,0) mistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
pięciobój siódme miejsce
14–17 VI 1952 Wrocław sztafeta 4 × 100 m (51,5) wicemistrzyni Polski w sztafecie Budowlanych (Lechii)
bieg na 200 m (26,0) brązowa medalistka
bieg na 100 m (12,8) szóste miejsce
6–7 II 1953 Przemyśl (w hali) bieg na 50 m przez płotki (7,8) mistrzyni Polski (ustanowiła rekord Polski w hali)
bieg na 50 m (6,3) wicemistrzyni Polski
6 IX 1953 Warszawa bieg na 80 m przez płotki (11,5) mistrzyni Polski (ustanowiła rekord Polski)
sztafeta 4 × 100 m (49,8) mistrzyni Polski w sztafecie zrzeszenia/pionu Budowlanych
bieg na 100 m (12,7) brązowa medalistka
17–18 X 1953 Kraków pięciobój szóste miejsce
6–7 II 1954 Przemyśl (w hali) bieg na 50 m przez płotki (7,8) pierwsze miejsce (rekord Polski)
bieg na 50 m (6,9) drugie miejsce
sztafeta interwałowa na 2000 m (5:05,7) pierwsze miejsce w sztafecie pionu Budowlanych
18–23 VII 1954 Warszawa bieg na 80 m przez płotki (11,7) mistrzyni Polski
bieg na 200 m (25,5) wicemistrzyni Polski
bieg na 100 m czwarte miejsce (12,4 – identyczny czas jak wicemistrzyni i brązowa medalistka)
sztafeta 4 × 100 m (47,8) mistrzyni Polski w sztafecie Centralnej Rady Związków Zawodowych
27–28 II 1955 Warszawa (w hali) bieg na 80 m (10,4) pierwsze miejsce
23–25 X 1955 Łódź bieg na 80 m przez płotki (11,3) mistrzyni Polski
20–21 I 1956 Warszawa (w hali) bieg na 80 m przez płotki (12,1) trzecie miejsce
21–23 VII 1959 Gdańsk sztafeta 4 × 100 (53,2) brązowa medalistka w sztafecie Lechii
bieg na 80 m przez płotki (11,5) szóste miejsce
5–7 VIII 1960 Olsztyn bieg 80 m przez płotki (11,7) brązowa medalistka
bieg na 200 m (25,8) siódme miejsce
24–26 VIII 1961 Nowa Huta awansowała do finału biegu 80 m przez płotki, na rozgrzewce doznała kontuzji (złamanie kości strzałkowej) i wycofała się z zawodów
Występy Elżbiety Bocian-Wagner w reprezentacji Polski*
Data Starty Wyniki
15–16 VII 1951 Moskwa trójmecz: ZSRR–Polska–Rumunia (373,5:210:160) druga ze sztafetą 4 × 200 m (rekord Polski – 1:45,1) druga ze sztafetą 4 × 100 mpiąta w biegu na 200 m (26,4)
6–7 X 1951 Warszawa Polska–NRD (162:144) druga ze sztafetą 4 × 100 m
1–2 X 1953 Jena NRD–Polska (148:170) druga ze sztafetą 4 × 100 m trzecia w biegu na 80 m przez płotki (11,9) czwarta w biegu na 100 m (13,0)
11–12 IX 1954 Kraków trójmecz: Polska–NRD–Belgia (287:242:158) druga w biegu 80 m przez płotki (11,5) czwarta w biegu na 200 m (25,7)
30–31 VIII 1955 Brno Czechosłowacja–Polska (102,5:106,5) pierwsza w biegu na 80 m przez płotki (rekord Polski – 11,3)
10–11 IX 1955 Budapeszt Węgry–Polska (122:89) druga w biegu na 80 m przez płotki (11,4)
24–25 IX 1955 Poznań Polska–Holandia (68:38) pierwsza w biegu na 80 m przez płotki (11,6)
15–16 X 1955 Jena Polska–NRD–Belgia (82:99:28) druga w biegu na 80 m przez płotki (11,7)
7–8 VII 1956 Poznań Polska–Węgry (57:49) pierwsza w biegu na 80 m przez płotki (rekord Polski – 11,1)
29–30 VII 1961 Warszawa Polska–USA (57:49) druga w biegu na 80 m przez płotki (11,1)
*Dziesięć występów, piętnaście startów.
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii