MAĆKOWY

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Linia produkcyjna w Spółdzielni Mleczarskiej Maćkowy

MAĆKOWY (1286 Maczkow, 1303 Mackowo, niem. Matzkau), osiedle rolniczo-mieszkaniowe do 2018 w dzielnicy Chełm, następnie dzielnicy Orunia Górna–Gdańsk Południe (zob. tam wykaz ulic, administracyjny podział).

Od 1286 z nadania Mściwoja II własność biskupa włocławskiego. W 1303 na obszarze około 320 ha, wraz z zaginioną sąsiednią (na północy) wsią Unemino (w źródłach od 1277), wydane przez bp. Gerwarda do lokacji na prawie niemieckim. Sołtysami byli mieszczanie gdańscy. Przed 1334 scalone z Uneminem, graniczyły z Zakoniczynem. W XV–XVI wieku liczyły około 300 ha, puszczane przez biskupów włocławskich w dzierżawę.

W 1550 bp włocławski Andrzej Zebrzydowski przekazał na zasadach emfiteuzy (na dożywocie) dwa łany gruntu w pobliżu Kanału Raduni burmistrzowi Gdańska Constantinowi Ferberowi i jego potomkom, co potwierdzali kolejni biskupi: w 1563 Mikołaj Wolski, w 1597 Hieronim Rozrażewski, w 1687 Bonawentura Madaliński ( Trzy Świńskie Głowy). Sołectwo w Maćkowach w 1592 trafiło do gdańskiego mieszczanina Georga Zimpela. W 1615 sołtysem wsi był gdańszczanin, Jakob Kallenberg, krewny Heinricha Kallenberga, prokuratora (zarządcy podgdańskich majątków biskupich) i konsystorza biskupiego sądu. Jakob Kallenberg otrzymał zgodę na postawienie na gruncie sołeckim karczmy. Spustoszona podczas potopu szwedzkiego wieś Maćkowy w 1665 została wydzierżawiona rodzinie Gralewskich. W 1690 sołectwo dzierżył mieszczanin gdański Johann Fleischer. Już za czasów biskupa włocławskiego Mikołaja Wojciecha Gniewosza (1642–1654) wieś wykorzystywano jako podmiejską rezydencję ordynariuszy. Krzysztof Antoni Szembek, jeden z następców Gniewosza, później prymas i arcybiskup gnieźnieński, posiadał po 1721 w Maćkowach dwór, zwany kurią. Kolejny ordynariusz, Adam Stanisław Grabowski, w 1741 oddał dwór w dzierżawę z zastrzeżeniem, aby trafił w ręce świeckich katolików. W 1739 wieś wydzierżawiono łowczemu kołomyjskiemu Walentemu Lubowieckiemu.

W 1772, po I rozbiorze Polski, wieś sekularyzowano; w 1796 własność późniejszego burmistrza gdańskiego Carla Gottlieba Döringa, w 1803 jego brata Ernsta Friedricha Döringa, następnie w posiadaniu synów burmistrza gdańskiego Daniela Andreasa Zerneckego, Daniela Gottfrieda (1775–1847) i Johanna Samuela (1778–1861).

W latach 1807–1814 i 1920–1939 wieś znajdowała się w granicach I i II Wolnego Miasta Gdańska. W 1910 mieszkało tu 169 osób, w 1923 – 120. Latem 1939 po prawej stronie szosy do Starogardu Gdańskiego rozpoczął funkcjonowanie polowy obóz wojskowy, we wrześniu 1939 rozpoczęto budowę murowanych parterowych budynków koszar ( obóz karny SS i policji); obiekt zniszczony po zajęciu miejscowości przez Armię Czerwoną 25 III 1945. W 1973 wieś wyłączono z wiejskiego powiatu gdańskiego i wcielono w obszar Gdańska.

W 1970 podjęto decyzje o budowie przy ul. Bartniczej 1 nowych obiektów dla Spółdzielni Mleczarskiej Maćkowy (w 1953 Zakład Przetwórstwa Mleka we Wrzeszczu przy al. Grunwaldzkiej, w 1957 Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska, największy producent swej branży na Pomorzu, przeniesiony do Maćków w ramach rozbudowy). Na plac budowy Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego weszło w 1975, oficjalne otwarcie nastąpiło 30 VI 1978, produkcję uruchomiono 19 VII 1978. W pierwszym roku działalności Spółdzielnia zatrudniała 221 osób, w 1994 wprowadziła na polski rynek mleko acidofilne, jako druga mleczarnia w Polsce rozpoczęła produkcję mleka UHT, a jako pierwsza milaktu – mleka UHT o obniżonej zawartości laktozy, jeden z pierwszych w Polsce producentów jogurtów, w latach 2003–2004 gruntownie zmodernizowana. Zakończyła działalność w 2017, budynki rozebrano.

Po 2005 Maćkowy są terenem coraz intensywniejszej działalności deweloperskiej. Powstało między innymi osiedle Kazimierz, a w 2011 – Parkowe Wzgórze. SK

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii