TRAMPE OTTO WILHELM CHRISTOPH, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 był urzędnikiem landratury (starostwa powiatowego) w Chojnicach.
19 X 1880 został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880. W 1892 otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci Albrechta Hagemanna został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem Towarzystwa Pokoju, jako kombatant był zaangażowany w budowę pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym). 1 IV 1909 otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę.
W 1892 mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. pułku piechoty.
Po jego śmierci, 14 III 1911, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w Dworze Artusa, a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. pułku piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła. Prowadzony przez pastora kościoła Najświętszej Marii Panny Wilhelma Reinharda, przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant XVII Korpusu Armijnego w Gdańsku gen. August Anton Mackensen, nadburmistrz Heinrich Scholtz, burmistrz Hugo Bail, członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard.
