WANFRIED OTTO FRIEDRICH ADOLF, przedsiębiorca, radny
| < Poprzednie | Następne > |
OTTO FRIEDRICH ADOLF WANFRIED (9 IV 1846 Królewiec – 28 X 1910 Sopot), przedsiębiorca, radny Gdańska w latach 1891–1904. Pracował w gdańskim handlu, był oficerem w czasie wojny Prus z Francją (1870–1871), od 1872 członek loży Einigkeit ( wolnomularstwo).
Od 1874 właściciel sklepu spożywczego przy Hundegasse 61 (ul. Ogarna), następnie zajął się hurtowym handlem cukrem. W październiku 1890 zakupił dawną wytwórnię spirytusu przy Kiebitzgasse 5 (ul. Jaglana) na Spichlerzach i przebudował ją na rafinerię cukru trzcinowego (Westpreußische Zuckerraffinerie Otto Wanfried, przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe), która funkcjonowała od kwietnia 1892. Zatrudniała początkowo 125 pracowników i przerabiała rocznie 25 700 ton surowca na 12 800 ton produktu finalnego; w 1907 zatrudniano w rafinerii 230 osób.
W 1892 nabył od spadkobierców kupca Lasera Goldschmidta kamienicę przy Hundegasse 54 (ul. Ogarna). Po jej sprzedaży w 1894 na potrzeby Weinligsche Höhere Mädchenschule mieszkał m.in. od 1903 we własnej willi w Sopocie przy Bädeckerweg (ul. Władysława IV), którą odkupił od rodziny emerytowanego radcy admiralicji Heinricha Böhma i którą dla niego rozbudował i zmodernizował architekt Walther Schultz. Miał synów: Wilhelma Friedricha Ericha (22 III 1876 Gdańsk – 7 V 1932 Sopot), Gustava Adolfa (11 III 1879 Gdańsk – 27 V 1931 Wrzeszcz) i Herberta Ottona (1885 – 25 III 1918), który zginął na froncie w czasie I wojny światowej.
Firmę po jego śmierci do 1929 prowadzili wdowa Margaretha Wanfried (1855–1942) i syn Gustav Adolf. W 1910 sprzedali oni willę w Sopocie gdańskiemu kupcowi Justusowi Ernstowi Eugenowi Patzigowi. 17 VI 1916 spłonął na Spichlerzach należący do firmy magazyn ze 100 tonami reglamentowanego wówczas cukru.
