BENTZMANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
GOTTFRIED BENTZMANN (5 XII 1665 Gdańsk – 30 V 1734 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Petera Bentzmanna rajcy Głównego Miasta i Reginy, córki Cyriaka Bolsteina (Bottenstein). We wrześniu 1676 zapisany został do drugiej klasy Gimnazjum Akademickiego. M.in. pobierał u Stephana Jana Łaganowskiego lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał (w mowie chwalącej zacność Gdańska). Już w styczniu 1684 zapisał się na uniwersytet w Królewcu, ale odesłany na dalsze nauki, kończył je w gdańskim Gimnazjum 13 III 1687 pod opieką profesora i późniejszego burmistrza Joachima Hoppego dysputą o potędze kraju według Justyniana. Do wydanego drukiem tekstu swoje gratulacyjne wiersze dołączyli m.in. późniejszy burmistrz Salomon Gabriel Schumann, Gabriel Friedrich Schumann oraz Johann Gabriel (1663–1706), syna ławnika Ludwiga Schlieffa. 23 VII 1687, wraz z gdańszczaninem Johannem Christianem Schele, immatrykulował się na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą, w połowie października 1691, w towarzystwie wspomnianych Johanna Gabriela Schlieffa oraz Salomona Gabriela Schumana, zapisał się na uniwersytet w Sienie. Po powrocie do Gdańska 5 XI 1693 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i zajmował się działalnością kupiecką, angażując kapitały w handel morski.
Od 1694 wchodził w skład Trzeciego Ordynku, reprezentował Kwartał Wysoki, którego od 1701 był kwatermistrzem. Od 1705 był ławnikiem, od 1710 seniorem tego gremium. Od 1712 był rajcą, w 1717 sędzią.
Od 1721 pełnił również funkcję przełożonego szpitala Wszystkich Bożych Aniołów, w 1723 był jednym z tzw. "Panów Siedleckich" ("Schidlitzsche Herren"), czyli prowizorem zarządzającym w imieniu Rady Miejskiej Siedlcami, w latach 1722–1723 był protobibliotekarzem Biblioteki Rady Miejskiej. Od 1723 był burmistrzem (wyboru gratulował mu m.in. okolicznościowym utworem profesor Gimnazjum Akademickiego Johannes Sartorius). Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1724, 1728 i 1732, drugiego w 1723, 1727 i 1731 (będąc także administratorem szkarpawskich posiadłości miasta Gdańskich), trzeciego w 1726, 1730 i 1734, czwartego w 1725, 1729 i 1733. W 1726 i 1729 był burgrabią królewskim w Gdańsku. Jego imię jako burmistrza m.in. uwieczniono (obok burgrabiego Henricha Rennera i administratora szkarpawskich posiadłości miasta Gdańskich, rajcy Albrechta Rosenberga) na inskrypcji odlanego w 1732 dzwonu dla kościoła w Stegnie.
Jeszcze jako rajca angażował się na zlecenie Rady Miejskiej Gdańska w działalność dyplomatyczną związaną z toczącą się wojną północną (1701–1721), zręcznie lawirując pomiędzy mocarstwami biorącymi w niej udział, starając się przy tym o zachowanie niezależnego statusu miasta. Był członkiem delegacji gdańsko-polskiej (wraz z biskupem warmińskim Teodorem Potockim i podskarbim koronnym Janem Jerzym Przebendowskim) wysłanej na rozmowy 2 V 1716 z marszałkiem Borysem Szeremietiewem, dowódcą wojsk rosyjskich operujących w pobliżu Gdańska. Poselstwo dotyczyło żądań cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego m.in. zerwania przez Gdańsk kontaktów handlowych ze Szwecją, kontroli ruchu statków w Wisłoujściu przez wojska rosyjskie oraz wystawienia floty kaperskiej przeciwko Szwedom.
Po raz pierwszy ożenił się w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) 10 IX 1693 z Eleonorą (zm. 11 X 1710, pochowana w kościele św. Trójcy przy ojcu pod płyta nagrobną nr 32), córką kupca Johanna Rennera (zm. 1678), siostrą rajcy i burgrabiego królewsiego w Gdańsku Heinricha (1669–1734) i ciotkę późniejszego burmistrza gdańskiego Johanna Rennera. 23 II 1712 poślubił w kościele NMP Constantię, córkę kupca Johanna Michaela Coletusa (1635–1695), wdowę po poślubionym w 1693 Ernście Ludwigu Gutzlaffie (zm. 1709), rajcy (od 1704) Starego Miasta Gdańska. Z obu związków doczekał się pięciorga potomstwa, z czego czworga z pierwszego małżeństwa. W dzieciństwie zmarło dwóch synów o imieniu Gottfried (chrzczonych odpowiednio 2 VIII 1697 i 11 VII 1713) i córka Florentina (chrzest 24 IV 1665). Córka Eleonora (pochowana 15 X 1767 w wieku 73 lat) w 1715 została żoną Nathanaela Friedricha Pegelaua (stryja burmistrza Johanna Gottlieba Pegelaua). Najmłodszy syn Johann był ławnikiem (od 1728) i rajcą (od 1738).
Jego zasługi dla miasta wychwalał w specjalnym utworze Gottfried Lengnich (Herrn Gottfried Bentzmanns Burgermeister der Danziger Nerung Verwesers Schriftliches Ehrengedechtniss, Danzig 1734).
Bibliografia:
Aeltere Universitäts-Matrikeln. Universität Frankfurt a. O., hrsg. v. Ernst Friedländer, Bd. 2, Leipzig 1888, s. 201.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911, s. 137.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 403, VII, s. 410.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 233.
Tureczek Marceli, Leihglocken. Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec, Warszawa 2011, s. 232.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 47.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 28.
