BRUNA ZBIGNIEW, prorektor Akademii Muzycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW BRUNA (24 III 1934 Jabłonów koło Stanisławowa, obecnie Ukraina), dyrygent Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, prorektor Akademii Muzycznej w Gdańsku (AMuz.). Syn Tadeusza i Janiny z domu Rotter. Ojciec, adwokat, pracował jako sędzia grodzki w Kołomyi. Muzyczne zainteresowania wyniósł z rodzinnego domu: ojciec grał na skrzypcach, matka na fortepianie, a także śpiewała.
Podczas II wojny światowej mieszkał z rodzicami, od 1945 na Wybrzeżu. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym, jednak zmienił je na Państwowe Liceum Muzyczne w Sopocie (zob. Ogólnokształcące Szkoły Muzyczne I i II stopnia), które ukończył maturą w 1954 w klasie fortepianu Olgi Iliwickiej. W tym samym roku zdał egzamin wstępny na dyrygenturę do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM) w Poznaniu. Od 1957 do 1958 kontynuował naukę w PWSM w Warszawie na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury w zakresie dyrygentury symfoniczno-operowej u profesora Stanisława Wisłockiego. W 1958 ukończył też Studium Wojskowe w stopniu sierżanta podchorążego.
Działalność zawodową rozpoczął jeszcze na studiach w 1956 jako dyrygent chóru Technikum Statystycznego w Poznaniu. Po ukończeniu studiów zatrudniony został w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku na stanowisku asystenta dyrygenta i był nim do 1962. Na gdańskiej scenie operowej zadebiutował poprowadzeniem baletu Kopciuszek Sergiusza Prokofiewa (1958). Od 1959 do 1964 był również dyrygentem Teatru Muzycznego w Gdyni. W 1960 pracował ponadto jako nauczyciel literatury muzycznej w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Gdańsku ( Zespół Szkół Muzycznych).
Sezon artystyczny 1964/1965 rozpoczął pracą dyrygencką w Państwowej Operze im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. Z początkiem stycznia 1965 objął stanowisko dyrygenta w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku i pozostawał na nim do końca 1976. W latach 1977–1982 ponownie zatrudniony był w Teatrze Muzycznym w Gdyni jako kierownik muzyczny i dyrygent. Poprowadził kilkadziesiąt premier operowych, operetkowych, baletowych, musicali oraz koncertów symfonicznych w kraju i za granicą (np. w Finlandii, Rumunii, Niemczech).
Od 1965 do 2012 związany był z PWSM i AMuz. w Gdańsku. Prowadził na Wydziale Wychowania Muzycznego zajęcia z zakresu dyrygentury, prowadzenia zespołów wokalno-instrumentalnych i orkiestr. W latach 1971–1981 był dziekanem Wydziału Wokalnego. Od 1972 docent etatowy w zakresie prowadzenia zespołów wokalno-instrumentalnych, od 1983 profesor nadzwyczajny (tytularny) sztuki muzycznej. W latach 1981–1987 kierownik Katedry Prowadzenia Zespołów Muzycznych, od 1 IX 1987 do 31 VIII 1990 prorektor AMuz., od 1993 profesor zwyczajny, w latach 1993–1996 kierownik Katedry Dyrygentury Chóralnej, w 2003–2012 Katedry Pedagogiki Muzycznej i Rytmiki. Jednocześnie od 1990 współpracował z bydgoską AMuz., gdzie wykładał dyrygenturę i czytanie partytur.
W latach 1962–1964 przewodniczący Rady Zakładowej w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Od 1965 członek Prezydium Zarządu Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki w Gdańsku. Był wiceprzewodniczącym Zarządu Okręgu i przewodniczącym Komisji Weryfikacyjnej Sekcji Muzyków Rozrywkowych. Członek jury XIII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i Festiwalu Piosenki Radzieckiej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1976), brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007).
Z pierwszego małżeństwa ojciec Katarzyny (ur. 1959). Od 9 VI 1964 żonaty z Longiną z domu Kozłowską (ur. 1 XI 1934 Starogard Gdański), aktorką i śpiewaczką, artystką Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.
Bibliografia:
Archiwum Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, akta osobowe.
Zbigniew Bruna, https://encyklopediateatru.pl/osoby/17072/zbigniew-bruna.
