CHYLIŃSKI WALDEMAR, poeta, autor tekstów piosenek
| < Poprzednie | Następne > |
WALDEMAR CHYLIŃSKI (ur. 13 IX 1953 Gdańsk), poeta, autor tekstów piosenek, wykonawca poezji śpiewanej. Syn krawca i żeglarza Klemensa (1928–1984) oraz Alfredy z domu Zduńczyk (1928–2024) pedagożki, dyrektorki Przedszkola nr 3 przy ul. Arkońskiej w Gdańsku- Przymorzu (Małym), odznaczonej Złotym Krzyżem Zasługi, Kawalerskim Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Za zasługi dla Gdańska”.
W latach 1960–1968 uczył się w Szkole Podstawowej nr 46 w Gdańsku- Przymorzu, od 1968 do 1973 był uczniem Technikum Budowy Okrętów „Conradinum”. Od 1976 studiował na Wydziale Filologii Polskiej i Wychowanie Kulturalno-Oświatowego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie, studia przerwał w 1978. W 1972, za wykonanie „Piosenki o piosence" z własnym tekstem zdobył jedną z głównych nagród na Studenckim Przeglądzie Piosenki Turystycznej „Bazuna”. W tym samym roku debiutował jako poeta, w dodatku do „Wieczoru Wybrzeża” „Smak – magazyn studencki" zamieszczono jego wiersz Na poduszkach moich dłoni, spopularyzowany w latach 1976–1978 na antenie Programu 3 Polskiego Radia z muzyką Grzegorza Marchowskiego, w wykonaniu Elżbiety Adamiak.
W 1973 debiutował jako wykonawca w Klubie Studentów Wybrzeża Żak. Od 1975 do 1979 współpracował z Elżbietą Adamiak, dla której pisał teksty piosenek. Jego teksty wykonywali w tym czasie także Adam Drąg i Grzegorz Bukała, czyli kabaret gdańskich medyków „Jelita”, związany później z grupą „Wały Jagiellońskie”. W 1976 w Olsztynie związał się z tamtejszym studenckim środowiskiem artystycznym, był też członkiem gdańskiej grupy literackiej „Wspólność”, którą tworzył z członkami Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich (zob. Zbigniew Joachimiak).
Po powrocie do Gdańska w 1978 został laureatem głównej nagrody na XV Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie, a także drugiej nagrody na I Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Autorskiej w Warszawie. Wystąpił w widowisku telewizyjnym Pieśni miłości i nienawiści, do którego zaprosił go Maciej Zembaty. Widowisko w reżyserii Tomasza Zygadły było poświęcone twórczości Leonarda Cohena, a wśród wykonawców byli Elżbieta Adamiak, Teresa Haremza, John Porter, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Roman Wilhelmi oraz Olga Kora Jackowska i Marek Jackowski z grupy „Maanam”. W 1979 ukazał się jego debiutancki tomik poetycki „Szary Blues”. Kolejny zbiór wierszy, „Zaproszenie do snu”, opublikował w 1985. W latach 1980–1981 występował z wrocławskim artystą kabaretowym i bardem studenckim Jackiem Zwoźniakiem, brali udział w I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” (20–22 VIII 1981). W 1983 dołączył do nowo powstałego olsztyńskiego kabaretu muzycznego „Kaczki z Nowej Paczki”. Razem z zespołem otrzymał Grand Prix na Przeglądzie Widowisk Estradowych w Rzeszowie w 1983 oraz nagrodę dziennikarzy „Złoty Gwóźdź” za piosenkę Przysłowie niedźwiedzie. Nagrana z grupą płyta „Greps” sprzedała się w 200 000 egzemplarzy i uzyskała status Złotej Płyty. W 1984 zdobył pierwszą nagrodę w konkursie firm fonograficznych na XXI Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, reprezentując Polskie Nagrania i także z grupą „Kaczki z Nowej Paczki” otrzymał drugą nagrodę w konkursie piosenki kabaretowej za utwory Piosenka wariata i Ufo. W tym czasie napisał scenariusz programu telewizyjnego „Vie privee” z udziałem Hanny Banaszak. Wielokrotnie brał udział w Ogólnopolskim Turystycznym Przeglądzie Piosenki Studenckiej „Bazuna”, a także w Ogólnopolskiej Turystycznej Giełdzie Piosenki Studenckiej w Szklarskiej Porębie, gdzie otrzymał honorowy tytuł „Szarym Łosiem” (nadawany najważniejszym giełdowiczom).
W latach 1986–1988 zajmował się promocją w Bałtyckiej Agencji Imprez Artystycznych w Sopocie. Nawiązał wówczas współpracę z debiutującą piosenkarką Beatą Bartelik, dla której – wraz z kompozytorami Kazimierzem Lewandowskim i Waldemarem Wiśniewskim – stworzył cykl piosenek do programu telewizyjnego „Sen na pogodne dni”, którego był także scenarzystą. Po debiucie na festiwalu w Opolu w 1987 tytułowa piosenka stała się ogólnopolskim przebojem. W 1988 napisał Balladę o Hetmanie wisielcu do filmu dokumentalnego o tym samym tytule Barbary Balińskiej i Krzysztofa Kalukina, w 1990 muzykę i piosenkę Kolej rzeczy do cyklicznego programu Andrzeja Dziedzica także o tym samym tytule. W 1991, wraz z kompozytorem Stanisławem Sojką, został laureatem pierwszej nagrody na XXVIII KFPP w Opolu za piosenkę Wszystko, co złe, omija mnie, którą śpiewała Grażyna Łobaszewska.
W 2001 ukazała się płyta „A może tylko nam się zdaje”, na której znalazły się jego archiwalne nagrania z lat 1975–1983. Na przełomie lat 2001–2002 nagrał album „Słowa to są rzeczy niewidzialne rzeczy to są słowa dotykalne”. W nagraniach uczestniczyli Wojciech Staroniewicz, Maciej Grzywacz, Sławomir Jaskułke, Tomasz Sowiński, Janusz „Macek” Mackiewicz, Piotr Lemańczyk, Olo Walicki, Józef Kaniecki oraz Małgorzata Kuziemska-Sławek i Beata Bartelik. W 2002 piosenkę Sen na pogodne dni w wersji angielskiej pod tytułem Favorites dream nagrała kanadyjska piosenkarka Sandra Volodoff. Dla Adrianny Biedrzyńskiej napisał teksty, które ukazały się na jej płycie „Debiut” w 2004. W 2018 ukazała się jego płyta „Stało się życie”. W 2023 piosenka Sen na pogodne dni została wykorzystana jako piosenka przewodnia w filmie Skołowani w reżyserii Jana Macierewicza. Dla potrzeb filmu drugą jej wersję nagrała Ania Karwan, która w 2025 zaśpiewała ją także na Festiwalu Piosenki Filmowej w Bydgoszczy.
Jego utwory znalazły się na wielu płytach składankowych, a od 2010 na płytach rockowego zespołu „Mr. Zoob” i jego wokalisty Andrzeja Donarskiego, a także zespołu „Babsztyl”. Od 2020 blisko współpracuje również z olsztyńską formacją piosenki poetyckiej „Czerwony Tulipan", w której występują Ewa Cichocka, Krystyna Świątecka i Stefan Brzozowski.
Od 1979 żonaty z Joanną Bańburską, ojciec Radosława (1980–2016). Do 1997 mieszkał w Gdańsku, następnie w Gdyni.
