CHYLICKA WANDA, pisarka
| < Poprzednie | Następne > |
WANDA CHYLICKA (4 I 1911 Kraków – 24 IV 1996 Warszawa), pisarka. Córka Stanisława Cywińskiego i Wandy z domu Zygmunt. W 1929 zdała maturę w Gimnazjum Heleny Rzeszotarskiej w Warszawie. W latach 1932–1936 studiowała na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując dyplom prawnika.
Podczas II wojny światowej mieszkała w Wierzbniku pod Starachowicami.
Od 1945 w Gdańsku, do 1952 pracowała w Radiu Gdańsk, następnie w Zjednoczeniu Budownictwa Morskiego. Debiutowała opowiadaniem Mewa, wydrukowanym w 1945, w nr 148 „Dziennika Bałtyckiego”. W 1945 była współzałożycielką i do 1946 sekretarzem Bractwa Literackiego w Gdańsku. Od 1952 mieszkała w Warszawie. Współpracowała z tygodnikiem „Dziś i jutro” (1951–1952, 1954–1955), „Kierunkami” (1956), „Za i przeciw” (od 1957), miesięcznikiem „Więź” (1959–1969).
W latach 1978–1979 publikowała w czasopismach wydawanych poza cenzurą („Opinia”, „Droga”). W 1976 została członkinią Amnesty International,
od stycznia 1979 była sekretarzem ds. finasnowych. Od 1977 do 1980 brała udział w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). W 1980 w drugim obiegu wydawała własne pismo polityczno-społeczne „Interpelacje. Pismo Ruchu Praw Człowieka i Obywatela” (nr 1-5). 1 IX 1979 była wśród sygnatariuszy aktu założycielskiego Konfederacji Polski Niepodległej (KPN), została członkinią Rady Politycznej KPN, już 21 XI 1979
wycofała się z prac po konflikcie z Leszkiem Moczulski. W grudniu 1981 była uczestniczką zebrania Koła Wolnych Twórców NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) nie angażował się w sprawy polityczne.
Od 1955 członikim Związku Literatów Polskich (ZLP), po jego rozwiązaniu (1983), od reaktywacji w 1984, ponownie jego członiki. Od 1936 była żoną prawnika Wacława Chylickiego.
