CIERENBERG EILHARD, pastor kościołów św. Barbary i św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
EILHARD CIERENBERG (Ellert Zierenberg) (3 X 1639 Gdańsk – 7 IV 1701 Gdańsk), teolog, pastor gdańskich kościołów św. Barbary i św. Bartłomieja. Syn urodzonego w Bremie Elerta (7 IX 1609 – 2 III 1657, pochowanego w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) pod płytą nagrobną nr 22), od 22 IV 1638 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, i poślubionej w 1639 Elisabeth, córki Jochena Wegnera z Koszalina.
W kwietniu 1647 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. 11 V 1660 przyjęty został w poczet studentów uniwersytetu w Wittenberdze, 12 IX 1663 uniwersytetu w Jenie. Jeszcze w tym samym roku powrócił do Gdańska i do 1670 był kaznodzieją w Domu Dobroczynności (Sierocińcu). Od 1670 pastor w Koźlinach (Güttland) na Żuławach Gdańskich (Danziger Werder), w latach 1672–1685 był pastorem kościoła św. Barbary, w 1685–1701 kościoła św. Bartłomieja.
14 VI 1695 brał udział w konwencie, po którym wraz z 15 innymi duchownymi protestanckimi (m.in. pastorem kościoła św. Katarzyny Andreasem Barthem, rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy Samuelem Schelwigiem, diakonem kościoła św. Bartłomieja Michaelem Kempinem i diakonem św. Trójcy Andreasem Gnospiusem) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej Friedrich Fabricius.
Autor tekstów okolicznościowych. Jego wiersze żałobne zamieszczono w wydanej drukiem mowie pogrzebowej, wygłoszonej przez diakona kościoła św. Trojcy i kaznodzieję polskiego z kaplicy św. Anny Michaela Engela podczas uroczystości pogrzebowych w 1682 rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Aegidiusa Straucha, inne opublikował w zbiorze przygotowanym przez Abrahama Heysego po zgonie pastora kościoła NMP Nathanaela Dilgera, wydanym w 1683 i w 1687 w zbiorze dodanym do drukowanego kazania pogrzebowego żegnającego pastora Salomona Möllera.
Pośmiertnie ukazał się drukiem jego tekst teologiczny, zamieszczony w zbiorowej pracy z udziałem takich teologów jak Christoph Hundeshagen, Nicolaus Dencker, Johannes Laurentius Langermann, Daniel Buschius, Johannes Caspar Franck, Nicolaus Sauerwald, Johannes Fridericus Treiberus, Johannes Michaelis, Johannes Ludenius: Collegium Theologicum, In Qvo Qvæstiones In Genesin Publicæ Ventilationi Exponuntur ... (Leipzig 1711, wznowienie Wittenberga 1716).
Po raz pierwszy ożenił się 6 X 1671 z Florentyną (zm. 15 VI 1688), córką Hansa Walla, matką jego jedenaściorga dzieci, z których sześć córek osiągnęło wiek dojrzały, w tym Florentyna Elisabehta (ur. 17 IX 1672, od ślubu w kościele NMP 22 IV 1691 żona Johanna Endlera (zm. 1715), od kwietnia 1654 ucznia Gimnazjum Akademickiego, 3 X 1673 immatrykulowanego na studiach w Wittenberdze, od 1691 pastora w
Letzkau (Leszkowych), od 1694 w Gottswalde (Koszwały); Dorothea (ur. 8 V 1677), od 3 VI 1694 żona rektora szkoły św. Katarzyny Johanna Ernsta Schrödera; Euphrozyna (2 VI 1679 – pochowana 5 III 1720), od 1698 żona drugiego pastora kościoła NMP Johanna Laurentiusa Fischera.
Po raz drugi ożenił się 20 X 1692 z Eufrozyną (pochowana w wieku 52 lat 17 VI 1704 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 351), córką Jakoba Martensa.
Bibliografia:
Album Academiae Vitebergensis , Bd. 6, s. 126, 228; www.deutsche-digitale-bibliothek.de.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 81.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 157, 179.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834.
