GŁEMBIN RAJMUND, nauczyciel, działacz harcerski
| < Poprzednie | Następne > |
RAJMUND KAZIMIERZ GŁEMBIN (ur. 4 I 1936 Gdańsk), nauczyciel wychowania muzycznego, germanista, działacz harcerski. Syn Pawła Głembina i Gertrudy z domu Milewczyk (28 VII 1902 Linia – 4 XI 1988 Sopot), brat Marii. Po wybuchu II wojny światowej i aresztowaniu ojca przez Niemców, internowany wraz z matką i siostrą w obozie dla Polaków w Nowym Porcie, a od grudnia 1939 w obozie w Prabutach. Od maja 1940 do listopada 1943 przebywał w Lini, gdzie matka przymusowo pracowała w przejętym przez okupantów majątku ziemskim.
Od listopada 1943 przebywał w niemieckim obozie Potulitz/Lebrechtsdorf (Potulice). Wolność odzyskał w styczniu 1945, kiedy w obliczu zbliżającego się frontu więźniów rozpuszczono. Ze względu na zły stan zdrowia wywołany pobytem w obozie, po nadejściu Armii Czerwonej był operowany w szpitalu polowym. Po wojnie uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 2 w Lęborku i tamtejszego liceum ogólnokształcącego, skąd przeniósł się do Państwowego Liceum Pedagogicznego w Gdańsku-Oliwie. Ukończył je w 1954, w latach 1956–1959 studiował na Wydziale Muzyki i Śpiewu w trzyletnim Studium Nauczycielskim w Gdańsku.
Po studiach pracował początkowo w szkołach podległych Wydziałowi Oświaty w Wejherowie. Przez kilka lat był kierownikiem szkoły podstawowej w Zakrzewie oraz szkoły podstawowej dla pracujących i Szkoły Przysposobienia Rolniczego w Zakrzewie, gdzie z jego inicjatywy wybudowano w czynie społecznym nowoczesny i obszerny gmach szkolny. W latach 1961–1971 pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 2 w Sopocie, od 1971 do 1975 w Szkole Podstawowej nr 1 oraz – równolegle – w II Liceum Ogólnokształcącym in. B. Chrobrego i Zespole Szkół Handlowych w Sopocie. W latach 1975–1986 był nauczycielem w Zespole Szkół Łączności im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku.
W 1976 ukończył studia germanistyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tym samym roku otrzymał nominację na profesora szkoły średniej oraz nagrodę I stopnia Ministra Oświaty. W roku szkolnym 1980/1981 był stypendystą Ministerstwa Szkolnictwa RFN, odbył studia specjalistyczne na Uniwersytecie Georga Augusta w Getyndze. W 1986 przeszedł na emeryturę, ale pracował nadal w niepełnym wymiarze godzin w Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów w Sopocie. W 1988 zawiesił emeryturę i podjął pracę jako tłumacz w „Mostostalu” Gdańsk na budowie elektrowni jądrowej w NRD. Od 1989 do 1996 był wykładowcą w Instytucie Językowym DEB (Niemiecki Instytut Kształcenia Dorosłych) w Bonn, od 1996 ponownie na emeryturze.
Równolegle z pracą zawodową udzielał się społecznie. W latach 1963–1969 komendant szczepu Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) przy SP nr 2 w Sopocie, w 1965–1968 kierownik Referatu Młodzieży Młodszej oraz zastępca komendanta Hufca ZHP w Sopocie, od 1968 do 1971 komendant Hufca ZHP Gdańsk-Wrzeszcz. Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego (w latach 1984–1989 wiceprezes Zarządu Oddziału Miejskiego w Sopocie). Tłumacz przysięgły przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku. Udzielał się również w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sopocie oraz samorządzie mieszkańców. Długoletni przewodniczący składów orzekających przy Kolegium ds. Wykroczeń przy Urzędzie Miasta Sopot.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984). Autor Szkoła przed szkołą (Szczecin 2015) oraz współautor z Józefem Golcem monografii Dwa wieki sopockiego szkolnictwa (Cieszyn 2014) oraz Poczet Ojców Miasta Sopotu (Cieszyn 2016). Żonaty z Emilią z domu Kubisiak (ur. 1938 Chełm Lubelski), mieszka w Niemczech.
Bibliografia:
Archiwum rodzinne Rajmunda Głembina
