GOSŁAWSKI JAN, profesor Politechniki Gdańskiej

JAN KAROL GOSŁAWSKI (2 III 1929 Łódź – 17 I 2009 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Jana i Eugenii z domu Kowalczyk (31 I 1903 – 11 VII 1983 Warszawa). W 1948 uzyskał maturę w I Męskim Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. Od 1948 student PG, w 1952 absolwent studiów inżynierskich I stopnia na Wydziale Budownictwa Wodnego. W 1960 absolwent studiów magisterskich wieczorowych na tym Wydziale, magister inżynier.

W latach 1952–1961 pracował w gdańskim oddziale Państwowego Przedsiębiorstwa Budowlanego „Hydrotest”, od 1952 do 1956 był kierownikiem budowy. Po zmianie nazwy firmy na Przedsiębiorstwo Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego „Hydrobudowa 4 w Gdańsku”, od 1962 do 1970 główny inżynier. Jednocześnie i później, w latach 1967–1976, pracował jako starszy projektant w Biurze Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku.

W latach 1970–1999 zatrudniony był na Wydziale Budownictwa Lądowego PG. Od 1979 doktor (przewód w Instytucie Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk), od 1985, na podstawie dorobku i rozprawy Analiza stochastyczna czasu pracy pływających jednostek sprzętowych w warunkach budownictwa morskiego, doktor habilitowany (przewód na Wydziale Budownictwa Lądowego PG). Od 1985 docent. W latach 1986–1993 był kierownikiem Zakładu Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie, w 1994–1999 Katedry Materiałów Budowlanych i Technologii Betonu, w 1987–1990 prodziekanem ds. nauki. Od 1991 profesor nadzwyczajny PG (uczelniany). Jednocześnie w latach 1988–1998 pracował na stanowisku docenta i profesora nadzwyczajnego w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Od 1999 na emeryturze, w latach 1999–2001 zatrudniony był jeszcze w olsztyńskim Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim.

Specjalista w zakresie budownictwa lądowego, w specjalnościach mechanizacja, organizacja i zarządzanie w budownictwie, technologia i organizacja wznoszenia budowli z uwzględnieniem dynamicznie zmieniających się uwarunkowań realizacyjnych. Autor i współautor publikacji na temat budownictwa, techniki budowlanej, konstrukcji, techniki prac podwodnych, hydrotechniki, zarządzania pracami hydrotechnicznymi w portach, zamieszczonych m.in. w „Inżynierii Morskiej i Geotechnice”, „Inżynierii Morskiej” (w latach 1980–1990 był redaktorem działu „Wykonawstwo Morskie”), „Pracach Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk”, w „Zeszytach Naukowych PG. Seria Budownictwo Lądowe” , „Acta Academiae Agricultura Ac Technicae Olstae”. Od 1960 posiadał uprawnienia budowlane do projektowania i wykonywania obiektów budowlanych i ogólnobudowlanych, od 1966 inżynierii wodnej, od 1993 prowadzenia robót na głębokości 60 m i kierowania ekipami do sześciu nurków. W 1997 był ekspertem zaprzysiężonym w Krajowej Izbie Gospodarki Morskiej w Gdyni. W latach 1963–2009 należał do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, gdzie był od 1980 rzeczoznawcą.

Uhonorowany m.in. odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1980). Żonaty był z Krystyną z domu Sikorską (7 I 1931 – 13 III 2017), ojciec Andrzeja (19 X 1952 Gdańsk – 18 IX 2018 Gdańsk). Mieszkał w Gdańsku-Wrzeszczu Górnym przy ul. Batorego 37. Pochowany z matką, żoną i synem w grobowcu rodzin Sikorskich i Gosławskich na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni. WP

Bibliografia:
„Dziennik Bałtycki”, nr 18, 22 I 2009, s. 25 (nekrolog).
Dembicki Eugeniusz, Wspomnienia, Gdańsk 2020.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, red. Bohdan Zadroga, Gdańsk 2005, s. 458.
Złota Księga Nauk Technicznych, red. Krzysztof Pikoń, Gliwice 2003.