GRALATH FRIEDRICH WILHELM von, kupiec, radny
| < Poprzednie | Następne > |
w Sulminie
FRIEDRICH WILHELM von GRALATH (29 IV 1789 Gdańsk – 1 X 1837 Gdańsk), kupiec, radny Gdańska. Syn burmistrza Karla Friedricha Gralatha. Wspólnie z Friedrichem Wilhelmem Beckerem prowadził firmę hurtowego handlu zbożem, z kantorem w 1817 przy Ankerschmiedegasse 164 (ul. Kotwiczników 6). Od 1822 członek Korporacji Kupców. W 1821 współzałożyciel, a w latach 1821–1826 udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). W okresach 1823–1826 i 1832–1835 członek Rady Miejskiej.
Od 17 VII 1816 mąż poślubionej w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Sophie Friederike (3 IV 1797 Gdańsk – 1856 Drezno), córki ławnika Johanna Christopha Wedecke i jego drugiej żony Johanny Friederike Karoline Kositzki. Pochowany w kościele NMP. Wdowę pozostawił z jedenaściorgiem, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci.
Ojciec 1/ Amalii Mathildy (8 V 1818 Gdańsk – 1850 Edynburg, Szkocja), od 5 VII 1836 żony Jamesa Aarona Balfour (10 VI 1808 Gdańsk – 19 V 1862 Waukegan, USA), syna radnego Gdańska Jamsesa (9 XII 1770 Edynburg – 28 VII 1849 Sulmin) i Caroliny Beaty Amelii Gralath (30 I 1786 – 17 IV 1817), córki burmistrza Karla Friedricha Gralatha; 2/ Louisy Friederiki (chrzest 14 IX 1819 Gdańsk), od 1 II 1842 w Piławie (Bałtyjsk, Rosja) żony Herrmanna Carla Adalberta Kuentzela; 3/ Rosy Emilii (8 XI 1821 Gdańsk – 28 I 1855 Drezno), 4/ Marii Ernestiny (19 VII 1822 Gdańsk – 27 II 1853 Toruń), od 6 VI 1859 żony Herrmanna Kuentzela; 5/ Agnes Caroliny (ur. 26 III 1825 Gdańsk), od ślubu w Dreźnie 1 VI 1854 żony Paula Bernharda Hartwiga; 6/ Carla Alexandra (6 V 1827 Gdańsk – 3 IX 1847 Bad Salzbrunn); 7/ Emilii Julii (13 XII 1828 Gdańsk – 14 VI 1863); 8/ Berthy Johanny (20 III 1830 Gdańsk – 5 VIII 1909 Drezno); 9/ Charlloty Sophi (ur. 13 IV 1833); 10/ Theresy Elisabethy (ur. 25 IX 1836).
Spadkobiercą został syn 11/ Georg Friedrich (21 IX 1818 – 6 X 1853 Sulmin), dziedziczący także po stryju Stanislausie Karlu wsie Sulmin, Otomin, Jasień, Kiełpino Górne, żonaty od ślubu w Lublewie 22 X 1848 z Marią Louisą Friederiką z domu Maquet (25 II 1831 Marburg – 18 XII 1906 Gdańsk). Jego z kolei syn, Max Carl Georg (
5 V 1851 Lublewo – 10 X 1901 Heidelberg), w latach 1866–1868 uczeń Pädagogium w Halle, od 1872 student prawa w Heidelbergu, sprzedał rodzinne włości (których był właścicielem od 1873) w 1880 i przeniósł się do Florencji we Włoszech, do swojej poślubionej w 1874 w Sulminie żony Emilii Newton (1854 Siena – 1918 Florencja), matki ich sześciorga dzieci, zabierając ze sobą także najcenniejsze rodzinne pamiątki. Jego wnuk Rafael Donati von Gralath (1916–2011), ostatni z włoskiej rodziny Gralathów, mocą testamentu przekazał do zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku kolekcję dwunastu rodzinnych portretów i zbiór dokumentów. Luterańską Biblię, która od 1711 znajdowała się w posiadaniu Gralathów, nabyto w 2013 od wdowy po Rafaelu ( Biblia Gralathów).
Krypta grobowa rodziny Gralathów w Sulminie została zdewastowana po 1945. Na wniosek Ochotniczej Straży Pożarnej z maja 2009, popartego przez sołtys Lidię Cendrowską i Radę Sołecką z Sulmina miasto Gdańsk przyznało na renowację mauzoleum słynnych gdańszczan 150 000 złotych. Prace przy renowacji obiektu, które wykonały Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków pod nadzorem miejskiego konserwatora zabytków z Gdańska, trwały od sierpnia do grudnia 2012.
