GROTA EWA, geolog
| < Poprzednie | Następne > |
EWA GROTA z domu Łozicka (12 IX 1937 Wilno – 19 VII 1994 Gdańsk), geolog. Córka Zofii (7 I 1912 – 23 II 1985 Gdańsk). W Gdańsku z rodzicami od 1945. W 1950 zdała maturę w IX Liceum Ogólnokształcącym. Od 1954 studiowała na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, od 1959 magister inżynier w specjalizacji hydrogeologia.
W latach 1960–1992 pracowała w Przedsiębiorstwie Geologicznym Gospodarki Komunalnej „Północ” w Gdańsku (po zmianie nazwy Przedsiębiorstwo Geologiczne w Warszawie Zakład w Gdańsku). Była geologiem projektantem, geologiem dokumentatorem, w latach 1966–1969 kierowniczką Pracowni Hydrogeologicznej, w 1969–1975 zastępcą głównego geologa, 1976–1977 głównym specjalistą ds. hydrogeologii, 1977–1979 kierowniczka Działu Hydrogeologii i zastępcą kierownika oddziału Hydrogeologii, od 1979 do emerytury w 1992 samodzielnym dokumentatorem. Prowadziła badania hydrogeologiczne podczas budowy ujęcia wodnego Gdyni „Reda II”, przygotowała dokumentację hydrogeologiczną ujęcia wody Czarny Dwór (zob. wodociągi). W latach 1980–1992 pracowała przy tworzeniu Regionalnego Banku Danych Hydrogeologicznych.
Członkini oddziału gdańskiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Geodetów w strukturach Naczelnej Organizacji Technicznej. Odznaczona m.in. odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1969), srebrną odznaką „Zasłużona dla polskiej geologii” (1983), odznaką „Inżynier górniczy I stopnia” (1977). Żona Grzegorza, pochowana z matką i mężem na cmentarzu Srebrzysko
Bibliografia:
Balcer Marian, Grota Ewa, w: Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960, red. Stanisław Downarowicz, Lubin 2013, s. 211–212.
