JEZIORKOWSKA WIESŁAWA, księgowa w Stoczni Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WIESŁAWA JEZIORKOWSKA (2 I 1932 Konopki Tłuste, powiat łomżyński – 9 IX 1966 Gdańsk, zmarła tragicznie), pracownica Księgowości Zarobkowej Stoczni Gdańskiej. Córka Franciszka Górskiego oraz Julii, siostra Krystyny Rogowskiej (20 III 1931 – 9 V 1987). Odebrała wykształcenie podstawowe. Mieszkała w Gdańsku-Stogach, przy ul. Jeremiasza Falcka Polonusa 9/7. 1 XII 1951 została zatrudniona w Księgowości Zarobkowej Stoczni Gdańskiej, w Dziale Rachuby, na stanowisku księgowej płac.
Zamężna była z Edmundem Jeziorkowskim (22 V 1930 Mątawy koło Świecia nad Wisłą – 9 IX 1966 Gdańsk), synem ślusarza Antoniego (5 III 1906 – 22 XII 1982 Gdańsk) i Klary z domu Kaczorowskiej (8 IX 1908 – 5 II 1987 Gdańsk). W 1948 ukończył zasadniczą szkołę zawodową w Gdańsku. Od końca lat 40. XX wieku pracownik, tokarz, Stoczni Gdańskiej, następnie Gdańskiej Stoczni Remontowej. Jego pierwszą żoną była Anna, z domu Jucewicz (ur. 1928), miał z tego związku córkę Danute (ur. 1950). Był kandydatem na funkcjonariusza Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UB) w Bydgoszczy. W 1951 skazany za nielegalne posiadanie broni. Od 1964 odsiadywał karę więzienia za nielegalne posiadanie broni palnej, włamania oraz po raz drugi za znęcanie się nad żoną.
9 IX 1966 padła ofiarą zabójstwa, którego dokonał jej mąż, jako więzień pracujący z 15 innymi osadzonymi na terenie Gdańskiej Stoczni Remontowej na wyspie Ostrów. Około 13:45 obezwładnił on tępym narzędziem (uderzenie w głowę) strażnika Więzienia Karno-Śledczego w Gdańsku Tadeusza Romela (16 XI 1927 – 13 VIII 1994). Odebrał mu pistolet maszynowy. Następnie przekroczył bramę awaryjną, na wypadek pożaru dzielącą oba zakłady. Brama znajdowała się przy nieistniejącym budynku Drukarni Stoczni Gdańskiej. Brak odpowiedniego zabezpieczenia w postaci posterunku, który uniemożliwiałby swobodny przepływ osób, był zdaniem szefa warty Gdańskiej Stoczni Remontowej Franciszka Kubiszyna wynikiem braków kadrowych. (W 2 połowie lat 60. XX wieku około tysiąca pracowników Stoczni Remontowej posiadało zgodę na przejście przez teren Stoczni Gdańskiej, m.in. ze względu na korzystanie ze środków komunikacji publicznej. Ponadto cztery razy dziennie pomiędzy zakładami transportowano materiały.) Przez most pontonowy skierował się do Działu Rachuby, który znajdował się w nieistniejącym budynku tuż przy budynku dyrekcji (128A). W pomieszczeniu, gdzie pracowało dwanaście osób, oddał serię z pistoletu maszynowego, w wyniku której ranił w lewą nogę 22-lenią Halinę Kowalczyk (ur. 3 XI 1944 Malcanów, powiat łukowski, woj. lubelskie, wykształcenie średnie, zatrudniona na okres próbny w Stoczni Gdańskiej jako księgowa, w tym czasie panna, zamieszkała przy ul. Stare Domki). Nakazał opuszczenie pomieszczenia pracownikom, pomocy lekarskiej rannej udzielili pracownicy pogotowia Stoczni Gdańskiej.
Wiesława zginęła od kul z pistoletu maszynowego. Zabójca popełnił samobójstwo w tym samym pomieszczeniu. Osierociła dwójkę dzieci, pochowana została 15 IX 1966 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
Bibliografia:
Informacje Tadeusza Deptały, Karola Hajdugi oraz Zbigniewa Szczypińskiego.
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Bydgoszczy, 069/111 t. 2.
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, sygn. IPN Gd 003/16 t. 7 (akta sprawy obiektowej krypt. „Arka” dot. zabezpieczenia operacyjnego Stoczni Gdańskiej); 734/843.
W.N., Morderstwo z premedytacją w stoczni. Strzelanina na Wydziale K-3, „Dziennik Bałtycki” 10 IX 1966, nr 215, s. 1.
„Dziennik Bałtycki” 15 IX 1966, nr 219, s. 2 (nekrolog).
