KOLCKAU JOHANN, rajca

< Poprzednie

Następne >

JOHANN KOLCKAU (Kolkau, Kolckaw, Kolkaw, Kolkow, Colcau, Kolchovius) (25 VIII 1627 Gdańsk – 21 II 1707 Gdańsk), rajca. Pochodził z osiadłej w Gdańsku szlacheckiej rodziny Kolkowskich (herbu Ostoja), wywodzącej się ze wsi Kolkowo w powiecie puckim (w 1974 zlikwidowanej w związku z budową Elektrowni Wodnej Żarnowiec). Syn pochodzącego z pobliskiego Parszkowa Johanna (1591 – pochowany 3 IV 1639 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), w grobie nr 45), który 11 v 1624 otrzymał kupiecki obywatelstwa Gdańska, oraz Barbary, córki Michaela Recke.

W październiku 1643 (jako Kolchvius) zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W trakcie nauki odbywał dysputy pod kierunkiem Petera Oelhafa, m.in. o wpływu wydarzeń politycznych na psychikę ludzką, o zwyczajach w zachowaniu ludzi, brał też udział w gimnazjalnych inscenizacjach historycznych. 22 VI 1649, wraz z gdańszczaninem Georgiem Wiederem (zapisanym do Gimnazjum Akademickiego w marcu 1648), immatrykulował się na studiach prawniczych w Strasburgu, od2 połowy 1653 studiował w Bazylei. Odbył podróż do Włoch, 4 I 1655 zapisał się na uniwersytet w Sienie, zostając od razu prokuratorem niemieckiej nacji. 19 VI 1656 immatrykulował się jeszcze na studia z prawa i polityki na uniwersytecie w Lejdzie.

Po powrocie do Gdańska, w 1662 został sekretarzem miasta. Od sierpnia do grudnia 1677 prowadził szczegółowy (zachowany) dziennik wydarzeń z okresu interwencji w sprawy gdańskie króla Jana III Sobieskiego. Opisywał ceremonię powitania przybyłego do Gdańska króla, jego zwiedzanie miasta, odwiedziny u jezuitów w Starych Szkotach, okoliczności podjęcia decyzji o wybudowaniu Kaplicy Królewskiej. Do dziennika dołączył odpisy z protokołów odbywanych wówczas narad, także postulatów zgłaszanych przez zainteresowanie strony (król, władze miasta, Trzeci Ordynek). Przedstawiając te wydarzenia unikał przy tym własnych komentarzy. Prowadzenie dziennika przekazał do kontynuacji kolejnemu sekretarzowi (a później burmistrzowi) Reinholdowi Wiederowi. 7 II 1679 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1694 ławnik, od 1696 rajca, w 1700 sędzia. Posiadał liczby księgozbiór.

Od ślubu w kościele NMP 24 V 1672 żonaty był z Concordią (25 III 1636 – pochowana 22 II 1707 w kościele NMP w grobie nr 342), córką ławnika Winholda Conrada (1607–1679), siostrą m.in. lekarza Israela Conradiego, wdową po poślubionym w 1653 Danielu Ölhaffie (zm. 19 III 1671), synu profesora Joachima Oelhafa. Ojciec Barbary Levini (chrzest 15 V 1673).

Zmarł powracając z sejmiku w Grudziądzu w Sandkrug (na terenie Górek Zachodnich/Krakowca). Pochowany 24 II 1701 w kościele NMP w grobie nr 44. RED

Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula, ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 449.
Die alten Matrikeln der Universität Strassburg 1621 bis 1793, beargb. Gustav C. Knod, Bd. 2, Strassburg 1897, s. 248.
Die Matrikel der Universität Basel, Bd. 3, hrsg. v. Hans Wackernagel, Max Triet, Pius Marrer, Basel 1962, s. 492.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 2, s. 158; t. 6, s. 432.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580-1814, Warszawa-Poznań 1974, s. 144, 160.
Chachaj Marian, Związki kulturalne Sieny i Polski do końca XVIII wieku. Staropolscy studenci i podróżnicy w Sienie, Sieneńczycy i ich dzieła w Polsce, Lublin 1998, s. 118.
Mokrzecki Lech, W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku, Gdańsk 1974, przez indeks.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 132 1, 115,.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. I Spisy t. II Biogramy, Gdańsk 2008, s. 172–173.