KOTARSKI EDMUND, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND KOTARSKI (ur. 7 X 1930 Bydgoszcz), historyk literatury staropolskiej, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), dyrektor Biblioteki Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk (BG PAN). Syn rzemieślnika Leona i Łucji z domu Kowalskiej. W 1950 ukończył państwowe gimnazjum i liceum w Bydgoszczy. W latach 1950–1953 studiował polonistykę na uniwersytecie w Toruniu (trzyletnie studia I stopnia). Po ich ukończeniu, w 1953–1960 uczył w VI Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy i do 1959 kontynuował studia magisterskie w Toruniu.
W Gdańsku od 1960, asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej, od 1966 doktor, następnie UG w Instytucie Filologii Polskiej (IFP), od 1971 na stanowisku docenta. W 1970–1973 pełnił funkcję wicedyrektora BG PAN, w 1973–1981 jej dyrektor. W latach 1973–1979 był redaktorem naczelnym rocznika BG, „Libri Gedanenses”. W 1971 został członkiem komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”. Od 1978 doktor habilitowany. W latach 1977–1984 członek Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. W 1980 został redaktorem naczelnym „Gdańskich Zeszytów Humanistycznych”. W 1984–1990 dziekan Wydziału Humanistycznego UG. W 1984 współtwórca Zakładu Filologii Klasycznej i Neolatynistyki UG. Jednocześnie od 1981 zatrudniony był na WSP w Bydgoszczy. Od 1987 profesor tytularny, a w latach 1993–2001 kierownik Zakładu Historii Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej. Od 2000 na emeryturze, do 2006 kontynuując pracę dydaktyczną w IFP UG, wykładowca w Ateneum – Szkole Wyższej. Członek m.in. Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (od 1958), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1968), Towarzystwa Naukowego w Toruniu (od 1969), Polskiego Towarzystwa Nautologicznego (od 1972), Wydziału i Nauk Społecznych PAN, Komitetu Nauk o Literaturze PAN, Rady Naukowej Instytutu Bałtyckiego.
Badacz staropolskiej publicystyki i retoryki, twórca marynistyki staropolskiej i inicjator badań nad kulturą dawnego Gdańska. Autor między innymi: Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego (1970), U progu marynistyki polskiej. XVI–XVII wiek (1978, właśc. 1979), Muza gdańska Janowi Sobieskiemu 1673–1693 (1985), Dziedzictwo i tradycja. Szkice o literaturze staropolskiej (1990), Gdańska poezja okolicznościowa XVII wieku (1993), Sarmaci i morze. Marynistyczne początki w literaturze polskiej XVI–XVII wieku (1995), Gdańsk literacki (do końca XVIII wieku) (1997), Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku (1997).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Krzyżem Kawalerskim (1984) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1983), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1975), „Za zasługi dla Gdańska” (1988), Złotą Odznakę „Zasłużony Pracownik Morza” (1972), „Zasłużony Działacz Kultury” (1976). Otrzymał Medalem św. Wojciecha (2000), Medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2021). W 1997 laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie eseistyki, w 2002 Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska.
Żonaty był od 1956 z Jadwigą z domu Kędziora (20 I 1929 Bydgoszcz – 22 III 2022 Gdańsk), profesorem nauk humanistycznych, historykiem literatury. Ojciec Ludki (Ludmiły, ur. 1957 Gdańsk), absolwentki I Liceum Ogólnokształcącego oraz literatury angielskiej i amerykańskiej na UG (1980), nauczycielki, trenerki nauczycieli, menedżerki i konsultantki w edukacji językowej, byłej dyrektor naczelnej szkół ELS-Bell w Polsce oraz jednej z członkiń-założycielek PASE (Polskiego Stowarzyszenia Jakości Szkół Językowych), przewodniczącej podkomitetu Eaquals (organizacja mająca na celu zapewnienie jakości i zarządzanie zmianami w edukacji językowej) ds. inspekcji, przeprowadzającej inspekcje i audyty jakości w Europie, Azji i na Bliskim Wschodzie oraz prelegentka w konferencjach zawodowych, oraz Sławomira (ur. 1961 Gdańsk), absolwenta I LO oraz historii na UG, nauczyciela, trenera, udziałowca i właściciela firm działających także w obszarze edukacji językowej.
