SCHUMANN SALOMON GABRIEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
SALOMON GABRIEL SCHUMANN (3 VI 1665 Gdańsk – 27 III 1729 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Salomona Schumanna (23 X 1623 Chojnice – 2 XI 1695 Gdańsk), ławnika (od 1669), rajcy (od 1677) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (w 1698), oraz Elisabeth (zm. 1713, pochowana w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), córki Jacoba Sewinghusena; kuzyn burmistrza Gabriela Schumanna (ich dziadkowie byli rodzonymi braćmi).
Naukę w Gimnazjum Akademickim podjął w listopadzie 1681, w porzedostatniej klasie (secundzie), kończył 30 III 1688 dysputą pod opieką profesora i późniejszego burmistrza burmistrza Joachima Hoppego o ochronie i opiece nad dobrami wspólnymi w prawodawstwie Justyniana. Do drukowanego tekstu dołączyli swoje wierszowane gratulacje m.in. syn burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena, Carl Amadeus Schmieden (któremu on dwa lata wcześniej składał podobne gratulacji z okazji zakończenia nauki), Johann Gabriel Schlieff, Johann Daniel Schlieff, Arnold von Bobart, Gabriel Friedrich Schumann. W 1688 studiował na uniwersytecie w luterańskim Lipsku, w połowie października 1691, wraz z Johannem Gabrielem Schlieffem i Gottfriedem Bentzmannem, zapisał się na katolicki uniwersytet w Sienie.
7 VII 1693 otrzymał kupieckie kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i od tego samego roku był członkiem Trzeciego Ordynku w kwartale Kogi, od 1700 przełożonym tego kwartału. Od 1704 pełnił funkcję ławnika Głównego Miasta, w 1709 conseniora. Od 1710 był rajcą, w 1716 sędzią, w latach 1720–1722 w składzie Rady Miejskiej wyznaczono go na protobibliotekarza z zadaniem dbania o Bibliotekę Rady Miejskiej, przede wszystkim o powiększanie księgozbioru. W 1722 został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w latach 1723 i 1727, drugiego – 1722 i 1726, trzeciego – 1725 i 1729, czwartego – 1724 i 1728. W 1721 był ponadto burgrabią królewskim w Gdańsku.
Gdy w 1704 znalazł się w składzie Rady Miejskiej, jego krewny Constantin Schumann (18 V 1637 Gdańsk – 17 II 1705 Gdańsk) był rajcą (od 1702), a syn zmarłego w 1700 burmistrza Gabriela Schumanna, Gabriel Friedrich, zadebiutował w Ławie. Odtąd nieprzerwanie aż do 1725 (do śmierci drugiego z synów burmistrza Gabriela, Johanna Arnolda) co najmniej dwóch, a w niektórych latach nawet trzech przedstawicieli rodziny Schumannów jednocześnie zasiadało w Ławie, Radzie i kolegium burmistrzów. Był adresatem okolicznościowych wierszy, gratulujących mu kolejnych awansów, autorstwa Martina Luthra Lademanna (1710) i profesora Gimnazjum Akademickiego Johannesa Sartoriusa.
18 XI 1691 poślubił w kościele NMP Anne Marie, córkę Jacoba Krolla, zmarłą już około 1692, zapewne przy pierwszym porodzie. 29 III 1693 ożenił się ponownie, z Anne Elisabeth (zm. 1732), córką Johanna Kratzera, rajcy (od 1661) i burgrabiego (w 1677 i 1680). Z ich siedmiorga dzieci do największego znaczenia doszedł 1/ Daniel Schumann (5 II 1700 – 1754), 21 X 1717 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, m.in. 11 XI 1720 prowadzący tam dysputę prawniczą pod kierunkiem Samuela Friedricha Willenberga, 20 V 1721 immatrykulowany na studia prawnicze w Lipsku, w 1722 studenta na kalwińskim uniwersytecie w Utrechcie (zapisał się tu razem z kolegą z Gimnazjum, Johannem Constantinem, synem rajcy i burgrabiego Johanna Sigismunda Ferbera), od 19 II 1726 posiadający kupieckie obywatelstwo Gdańska, ławnik (od 1738), rajca (od 1748) i burgrabia królewski (w 1752), po raz pierwszy żonaty od 1726 z Konstancją Renatą (27 III 1699 Gdańsk – 16 VIII 1731 Gdańsk), córką burmistrza Michaela Schmidta. 2/ Gabriel Gottfried (13 VI 1704 – 1755), od 25 V 1721 także na studiach prawniczych w Lipsku, był od 1738 prowizorem szpitala św. Gertrudy, 3/ Joachim Gottlieb (13 X 1707 – 1753) od 29 VI 1730 także studiował prawo w Lipsku, od 11 IX 1731 w niderlandzkim Harderwijk (Geldria), Strassburgu, 18 III 1741 uzyskał potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli); ożenił się z Elisabeth Florentiną, córką doktora medycyny Aegidiusa Schlagaua. Nic nie wiadomo o 4/ Johannie Salomonie (ur. 1701) oraz ewentualnym kolejnym synu 5/ Johannie Friedrichu (ur. 1711), już 25 V 1721 zapisanego (przyszłościwo) na studia prawnicze w Lipsku. Jedyna znana córka, 6/ Anne Elisabeth (ur. 5 II 1694), poślubiła w 1719 Constantina Reygera, członka rodziny zdobywającej w osiemnastowiecznym Gdańsku coraz większe znaczenie. Rok później zmarła (przy porodzie?).
Został pochowany w krypcie kościoła NMP 26 IV 1729, blisko miesiąc po śmierci.
Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Gelro-Zutphanicae 1648–1818, ed. D. G. Epen, Hagae Comitis 1904, s. 82 (Harderwijk).
Album studiosorum Academiae rheno-traiectinae 1636-1886, Ultraiecti 1886, s. 126.
Die jüngere Matrikiel der Universitädt Leipzig, Bd. 3, hrgb. v. Georg Erler, Leipzig 1909, s. 380.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 7, s. 536.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 241, 301.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 254.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 316.
