SIERECKI SŁAWOMIR, publicysta, literat
| < Poprzednie | Następne > |
SŁAWOMIR SIERECKI (15 II 1924 Miedzeszyn koło Warszawy – 27 IX 2012 Gdańsk), publicysta, literat. Syn urzędnika Waleriana i Marii z domu Zabawskiej. od 1937 do 1939 uczył się w Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu (ukończył dwie klasy). Za kontakty z konspiracyjnym pismem „Myśl Narodowa” w styczniu 1941 aresztowany i wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe. Po powrocie pracował jako kreślarz w niemieckim atelier architektonicznym. Po wyzwoleniu i powrocie do Kalisza był członkiem Związku Walki Młodych, pełnił funkcję sekretarza zarządu powiatowego. W kwietniu 1945 wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, skierowny do służby w 38. Pułku Piechoty w Marynarce Wojennej, jako dziennikarz pisywał do pism „Polska Zbrojna” i „Żołnierz Polski”. W 1946, w stopniu bosmana, oddelegowany do Dowództwa Marynarki Wojennej do Gdyni, do redakcji „Gazety Morskiej” oraz dwutygodnika ilustrowanego „Marynarz Polski” gdzie nie tylko pisał, ale i sam ilustrował artykuły. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie (studiów nie ukończył). W okresie 1947–1950 sekretarz redakcji, następnie redaktor naczelny kwartalnika „Przegląd Morski”.
Po demobilizacji w 1950–1952 redaktor naczelny „Morza” i „Młodego Żeglarza”, 1952–1953 redaktor w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej, 1955–1957 publicysta w dziale kultury „Głosu Wybrzeża”, 1958–1986 kierownik działu kultury „Wieczoru Wybrzeża”. Od 1956 związany także z miesięcznikiem „Jazz”, był członkiem Gdańskiego Klubu Jazzowego, aktywnie wspierał organizację dwóch pierwszych sopockich festiwali jazzowych (1956–1957), był autorem tekstów do festiwalowych folderów.
. W 1958 był stypendysta Związku Literatów Polskich, odbył podróż po ZSRR. Brał udział w rejsach na statkach handlowych i okrętach wojennych. Zwiedził również Grecję, Włochy, Hiszpanię, Szwajcarię, kraje bałkańskie i skandynawskie, był w Mongolii, Syrii, Libanie, Turcji, Egipcie. W 1961 otrzymał stypendium Teodora Parnickiego, podróżował po pustyni Kyzył-kum (Chorezm), zbierał materiały do książek Wrota pustyni i Tajemnice szalonej rzeki. Od marca 1986 na emeryturze.
Autor recenzji oraz felietonów teatralnych i filmowych, szkiców o plastyce, muzyce i literaturze, artykułów publicystycznych. Jako pisarz zadebiutował w 1951 zbiorem szkiców historycznych Strażnicy morza. W 1958 ukazała się jego pierwsza powieść Ewangelina, w tym samym roku drukował w „Głosie Wybrzeża” w odcinkach powieść Cieśnina kapitana Kidda. Wydał ponad 50 książek. Autor scenariuszy filmów telewizyjnych, m.in. Człowiek, który przyszedł nocą, Szkatułka z Hongkongu (1983, reżyseria Paweł Pitera); słuchowisk radiowych, m.in. Blues dla prezydenta (premiera 21 II 1981 w Teatrze Polskiego Radia, w reżyserii Jan Bołgatego, z udziałem m.in. Stanisława Igara, Stanisława Michalskiego, Elżbiety Goetel, Lecha Skolimowskiego, Henryka Bisty i Zbigniewa Bogdańskiego). 12 III 1960 gdańska telewizja nadała film według jego scenariusza Człowiek, który gwizdał, w reżyserii Ryszarda Rączkowskiego, z aktorami Teatru Wybrzeże ( Krystyna Łubieńska, Gwido Trzyward-Rakowski, Zenon Padajewski), z plenerami kręconymi w Jelitkowie. Laureat konkursu SF „Astronautyki” za opowiadanie Zapomnijcie o dniu dzisiejszym.
W 1975 wyróżniony Nagrodą Literacką Miasta Gdańska (obecnie: Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”). Odznaczony m.im. Krzyżem Kawalerskim (19876) i Oficerskim (1987) Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Grunwaldzką (1947), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1966), „Zasłużony Działacz Kultury” (1972). W Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich od 1955 do 1982. Od 1959 członek Zarządu Oddziału Gdańskiego Związku Literatów Polskich, w 1969 jego wiceprezes. W Stowarzyszeniu Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej od 1982.
W latach 1947–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1974 żonaty był z Danutą z domu Wyrzykowską, kierowniczką księgarni w Sopocie. Pochowany na Nowym Cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
