STECEWICZ MIROSŁAW, poeta, prozaik, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
MIROSŁAW STECEWICZ (26 III 1930 Warszawa – 21 XII 2017 Sopot), poeta, prozaik, dziennikarz, tłumacz. Syn zawodowego wojskowego
Mieczysława i nauczycielki Heleny z domu Dobrzańskiej (29 IV 1903 – 7 IV 1969). W czasie II wojny światowej z rodzicami na zesłaniu w ZSRR, w republice Korni i pod Woroneżem. Po wojnie w Zgorzelcu, gdzie w 1949 zdał maturę. Od tego samego roku w Gdańsku, studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej, studiów nie ukończył.
Debiutował w 1956 cyklem Androszki na łamach dwutygodnika „Kontrasty”. Jego debiutem książkowym był tom poezji Blaszane liście (1959). 18 IX 1957 współzałożyciel (wraz z Mieczysławem Czychowskim, jego żoną Haliną Urbaniak-Czychowską oraz Bogdanem Justynowiczem) Gdańskiego Klubu Literackiego „Współczesność”, będącego lokalnym oddziałem ogólnopolskiej Grupy Literackiej „Współczesność”, założonej w Warszawie w marcu 1956. W latach 1957–1960 należał do gdańskiej grupy literackiej i artystycznej Szkoła Grafomanów, od 1959 do Gdańskiej Grupy Młodych. W 1975 założył Teatrzyk Piosenek Prapremierowych „Czarny Koń”, w 1979 stworzył Domową Galerię Interpretacji, w której prezentował obrazy z poetycką interpretacją.
Autor blisko 20 tomów wierszy, cyklu książek dla dzieci Bajki malarskie, dwóch scenariuszy widowisk telewizyjnych oraz słuchowisk radiowych. Wiersze i opowiadania zamieszczał m.in. w „Dzienniku Bałtyckim”, „Pomorzu”, „Głosie Wybrzeża”, „Literach”, „Autografie”. Publikował felietony na łamach: „Dziennika Bałtyckiego”, „Wieczoru Wybrzeża” i „Gazety Gdańskiej”. W latach 1970–1984 dziennikarz w „Głosie Stoczniowca”. Jego tłumaczenia wierszy z języka rosyjskiego ukazywały się na łamach czasopisma „Litery”.
Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1976) oraz odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1980). Od 1959 żonaty z tancerką, solistką Opery Bałtyckiej Joanną z domu Górską (17 VI 1938 – 18 XII 2022). Pochowany (z matką i żoną) na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
