SZKUDLAREK TOMASZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
TOMASZ SZKUDLAREK (ur. 23 XII 1954 Starachowice), pedagog, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Kazimierza i Zofii z domu Rek. W 1973 zdał maturę w V Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-Oliwie. W 1977 absolwent pedagogiki UG, w 1978 ukończył studia podyplomowe z etyki i religioznawstwa.
Po studiach pracował jako pedagog szkolny w Gdyni i wychowawca w sopockim domu dziecka. W latach 1978–1981 był asystentem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (od 1996 Akademia Sztuk Pięknych – ASP), prowadził zajęcia z edukacji plastycznej i teorii kultury. Od 1984 pracownik Instytutu Pedagogiki UG. Od 1990 doktor (promotor: prof. Joanna Rutkowiak, przewód w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy). W roku akademickim 1990–1991 był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Miami University (USA). W latach 1993–1997 zastępca dyrektora Instytutu Pedagogiki UG. Od 1993 doktor habilitowany (przewód: Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu). Od 1996 profesor nadzwyczajny UG, od 2000 profesor nauk humanistycznych (tytularny), od 2003 profesor zwyczajny, w latach 2019–2024 profesor, od października 2024 na emeryturze.
W latach 1997–2003 dyrektor Instytutu Pedagogiki UG i jednocześnie w 1995–2005 kierownik Zakładu Metodologii Badań Pedagogicznych, od 2005 do 2024 Zakładu Filozofii Wychowania i Studiów Kulturowych. W latach 2007–2017 kierował interdyscyplinarnymi studiami doktoranckimi z zakresu pedagogiki i nauk o polityce na Wydziale Nauk Społecznych (WNS) UG. Jednocześnie od 1998 wykłada w gdańskiej ASP, w tym w latach 2008–2012 jako profesor wizytujący. W latach 2008–2009 w ASP pełnił obowiązki dyrektora Międzywydziałowego Instytutu Nauk o Sztuce, a w 2010–2011 kierownika Zakładu Nauk Humanistycznych tego Instytutu. W latach 2001–2002 był profesorem wizytującym w Linköping University (Szwecja), w 2013–2016 w University West (Szwecja), w 2021 został honorowym profesorem International Institute of Hermeneutics. Od marca 2022 do kwietnia 2024 był profesorem wizytującym w NLA University College w Bergen (Norwegia).
Pedagog specjalizujący się we współczesnej filozofii wychowania i kultury, badacz relacji edukacji, kultury i polityki, dyskursu publicznego i dyskursywnego formowania podmiotu. Prowadził badania związane z amerykańską pedagogiką krytyczną (z Bogusławem Śliwerskim współautor monografii Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, 1991; Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, 1993, wyd. 2 poszerzone, 2009), teorią postkolonialną (Różnica, tożsamość, edukacja. Szkice z pogranicza, redakcja, Kraków 1995), kulturą, filozofią i polityką postmodernizmu (The Problem of Freedom in Postmodern Education, Westport, CT & London 1993; we współautorstwie ze Zbyszkiem Melosikiem Kultura, tożsamość i edukacja: migotanie znaczeń, Kraków 1998, wyd. 2, 2009, tłumaczenie rosyjskie wydane w Tomsku w 2015), teorią mediów (Media. Szkic z filozofii i pedagogiki dystansu, 1999, 2009). Także nad związkami polityki, edukacji i tożsamości (Education and the Political: New Theoretical Articulations, Boston, Rotterdam & Taipei, 2013; On the Politics of Educational Theory, New York & London, 2016), nad formowaniem podmiotu i tożsamości w dyskursach politycznych i kulturowych (z Małgorzatą Cackowską, Lucyną Kopciewicz, Mirosławem Patalonem. Piotrem Stańczykiem i Karoliną Starego współautor monografii Dyskursywna konstrukcja podmiotu w wybranych obszarach kultury współczesnej. Wstęp do rekonstrukcji pedagogiki kultury, Gdańsk 2012) oraz edukacją międzykulturową (Educating the Next Generation. Reflections on Crises, Migration, and Education, współredakcja Wills Kalisha, Singapore 2025).
W 2005 otrzymał doktorat honoris causa Linköping University w Szwecji, w 2024 wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza. Żonaty był z Anną z domu Pawłowicką, ojciec Macieja (ur. 1981) i Joanny (ur. 1985), mąż Marii Mendel.
