TROJANOWSKI ANDRZEJ, prezes Radia Gdańsk, urzędnik
ANDRZEJ MACIEJ TROJANOWSKI (24 II 1952 Chełmno – 25 I 2024 Gdańsk), dziennikarz, prezes Radia Gdańsk, urzędnik. Syn Stefana Trojanowskiego i Mirosławy, pedagoga. W latach 1958–1965 uczył się w Szkole Podstawowej nr 2 w Sopocie, w 1965–1969 w tamtejszym II Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego. Od 1972 do 1977 studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Był absolwentem Podyplomowego Studium Budowy Strategii dla Spółek Publicznej RiTV w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (1996–1997).
Od stycznia do maja 1975 pracował jako inspektor ds. Miejskiego Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej w Miejskim Ośrodku Wychowania Fizycznego w Gdańsku. W 1976 uzyskał członkostwo Międzywojewódzkiego Klubu Dziennikarzy Zakładowych w Gdańsku, w jego sekcji radiowej przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Od kwietnia do maja 1981 odbył praktykę dziennikarską o specjalności radiowej w Redakcji Informacji Radia Gdańsk pod kierownictwem red. Mieczysława Serafina. W gdańskiej rozgłośni przeszedł wszystkie szczeble zawodowe – od stażysty dziennikarza (sierpień 1983 – luty 1984), młodszego redaktora w redakcji informacji (luty 1984 – lipiec 1985), redaktora (sierpień 1985 – czerwiec 1987), starszego redaktora (lipiec 1987 – grudzień 1987), zastępcy kierownika informacji (styczeń 1988 – maj 1990), kierownika redakcji informacji (w wyniku zmian organizacyjnych zmieniono nazwę stanowiska na kierownika Studia Bałtyk I) (czerwiec 1990 – czerwiec 1991), kierownika działu zespołu Studia Bałtyk I (lipiec 1991 – październik 1991), dwukrotnie starszego publicysty (listopad 1991 – wrzesień 1992 oraz czerwiec 1993 – grudzień 1993), sekretarza programu pod kierownictwem redaktor naczelnej Miry Urbaniak (wrzesień 1992 – maj 1993).
Od grudnia 1993 do czerwca 2002 był prezesem Radia Gdańsk. Jako prezes wprowadził – według pomysłu Iwony Borawskiej oraz Wojciecha Nowickiego – nagrodę Radia Gdańsk – „Złotego Klakiera” dla najdłużej oklaskiwanego filmu podczas dorocznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (od 1994). Był inicjatorem wyłaniania Radiowych Osobowości Roku Radia Gdańsk – nagród bursztynowych mikrofonów, przyznanych po raz pierwszy w 1998 (za rok poprzedni). W latach 90. XX wieku, wspólnie z redaktorem Markiem Gostkowskim, był pomysłodawcą i współprowadzącym audycji „Lista Przebojów 40-latków”, popularyzującą polską muzykę rozrywkową lat 60. i 70. tego stulecia. Po odejściu z radia, od grudnia 2003 do sierpnia 2004 był szefem działu sportowego w „Dzienniku Bałtyckim”.
Po zakończeniu pracy w mediach w latach 2004–2005 był doradcą prezydent Gdańska Pawła Adamowicza, jako jego przedstawiciel zasiadał m.in. w tych latach w Gdańskiej Radzie Działalności Pożytku Publicznego. Od 2005 do 2006 był dyrektorem Biura Prezydenta ds. Kultury, Sportu i Promocji, zajmował się m.in. sprawami kultury, sportu, koordynował współpracę zagraniczną miasta, a także nadzorował miejskich prawników. Od 2006 do emerytury w 2019 był dyrektorem Biura Prezydenta Gdańska ds. Sportu. Był jednym z pomysłodawców organizacji w Gdańsku Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. Zasiadał w Gdańskiej Radzie Sportu, w kadencji 2007–2010 jako członek, w kadencji 2019–2023 jako jej przewodniczący.
Odznaczony Srebrnym (1995) i Złotym (2005) Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej (1998), Brązowym (1985) i Srebrnym (2000) Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1987), odznaką „Zasłużony działacz Kultury” (2001),
Medalem Prezydenta Miasta Gdańska (2019). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Informacje członków rodziny i byłych pracodawców.
www.gdansk.pl/odeszli/Andrzej-Trojanowski-1952-2024,a,273936
