ŚLEDZIŃSKI STEFAN, rektor Wyższej Szkoły Muzycznej

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 21:09, 17 lut 2023

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Stefan Śledziński, trzeci od prawej, w składzie jury przyznającej państwową nagrodę muzyczną za rok 1936
Stefan Śledziński

STEFAN ŚLEDZIŃSKI (Śledziński-Lidzki) (8 VIII 1897 Żytomierz – 19 VI 1986 Warszawa), artysta muzyk, dyrygent, muzykolog, pedagog. W 1914 roku w Legionach, w latach 1919–1920 oficer liniowy podczas wojny z Rosją, dyrygent orkiestry wojskowej w Wilnie, dyrygent orkiestry 36. pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie, major. W 1916–1921 studiował polonistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Warszawie, 1922–1924 w tamtejszym Państwowym Konserwatorium Muzycznym studiował dyrygenturę u Henryka Melcera i kompozycję u Romana Statkowskiego. Od roku 1932 doktor (Uniwersytet Jagielloński). W latach 1921–1925 kierownik referatu muzycznego w Ministerstwie Spraw Wojskowych, 1925–1927 w Wilnie współzałożyciel Towarzystwa Filharmonicznego i dyrygent Orkiestry Symfonicznej, dyrygent opery objazdowej Reduty Wileńskiej.

W 1924–1925 i 1927–1939 profesor w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, 1934–1939 wizytator szkół muzycznych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Podczas II wojny światowej wykładał w Staatliche Musikschule (Państwowa Szkoła Muzyczna) w Warszawie. Jako członek Armii Krajowej w 1944 roku zorganizował orkiestrę dętą i występował z nią podczas powstania warszawskiego.

W latach 1946–1949 dyrektor artystyczny Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, w 1949 dyrygent pierwszej wystawionej w Gdańsku po II wojnie światowej opery w Studiu Muzyczno-Dramatycznym przy Teatrze Wybrzeże (Halka Stanisława Moniuszki, reżyseria Iwo Gall). W 1947 założyciel gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM), 1948–1951 jej rektor. W okresie 1951–1967 w PWSM w Warszawie.

Znawca instrumentacji na orkiestry dęte, autor prac z historii polskiej muzyki, pedagogiki muzyki, polityki kulturalnej, upowszechniania muzyki i ruchu amatorskiego. W 1981 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. AZ

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii