GRONAU HERMAN, złotnik
< Poprzednie | Następne > |
HERMAN GRONAU (chrzest 5 IV 1598 w kościele Najświętszej Marii Panny – po 1646 Gdańsk), złotnik. Zapewne wnuk Hansa Gronaua I i syn Daniela (pochowany 1616 w kościele św. Trójcy) i jego pierwszej żony Anny. Od 1605 uczeń Gimnazjum Akademickiego. Pracę mistrzowską wykonał w 1626 w gdańskim warsztacie Christiana Jungego (1590 Weßlinken (Wiślinka) – 1639). Działał jeszcze w 1646. Używał znaku złotniczego z przedstawieniem ptaka (kruka?) w polu tarczowym (motyw zaczerpnięty z herbu rodowego Gronauów). Zachowało się kilkanaście zabytków tak znakowanych, które można jednak powiązać także z Hansem Gronauem II.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. X, 56.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 329; 3, 38.