JARGIEŁŁO JAN, koszykarz, trener
| < Poprzednie | Następne > |
JAN JARGIEŁŁO (ur. 8 II 1941 Góry koło Lublina), sportowiec, koszykarz (obrońca), trener. Ukończył Wyższą Szkołę Rolniczą w Lublinie, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Karierę sportową rozpoczął w 1956 w Międzyszkolnym Klubie Sportowym Zryw Lublin. W 1958 zadebiutował w reprezentacji Polski juniorów. Jako reprezentant Polski młodzieżowej grał między innymi w meczu Polska–Finlandia w Gdańsku 21 XII 1962 (65:73, bez punktów).
Od 1959 zawodnik drugoligowego Startu Lublin. W sezonie 1961/1962 grał z tym zespołem w ówczesnej najwyższej I lidze (spadek), będąc najlepszym strzelcem zespołu (21 meczów, 280 punktów). Ponownie z zespołem Startu występował w I lidze od sezonu 1963/1964 do sezonu 1967/1968, zdobywając w sezonie 1964/1965 brązowy medal. Rozegrał w barwach Startu 105 pierwszoligowych spotkań, zdobył 1773 punkty (w każdym sezonie najwięcej w drużynie).
Po kolejnym spadku Startu do II ligi w 1968 został zawodnikiem GKS Wybrzeże Gdańsk, zamieszkał na Stogach, był członkiem Komitetu Osiedlowego ds. Kultury i Sportu, pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku (1969–1970). W zespole Wybrzeża debiutował w koszykarskim turnieju 8 XI 1968 w spotkaniu z TSC Berlin (71:67), zdobył 16 punktów, najwięcej w zespole). W I lidze debiutował 16 XI 1968 w spotkaniu z Lechem Poznań (75:63, zdobył 17 punktów). Z zespołem Wybrzeża w sezonach 1970/1971, 1971/1972 i 1972/1973 trzykrotnie zdobył tytuł mistrza Polski, w sezonie 1969/1970 wicemistrza, w sezonie 1974/1975 wywalczył medal brązowy. Z Wybrzeżem w I lidze rozegrał 197 spotkań, zdobył 1363 punkty. W 1976 zdobywca Pucharu Polski.
Jesienią 1973 grał z zespołem w Pucharze Europy, odpadł w pierwszej rundzie po spotkaniach z Panathinaikos Ateny (87:70 i 70:97). Uroczyście pożegnał się z GKS Wybrzeże Gdańsk 2 X 1976. W sezonie 1976/1977 grał w Gwardii Szczytno.
Jeszcze w trakcie kariery sportowej opiekował się sekcją koszykówki Wybrzeża przy Szkole Podstawowej nr 72. Od 6 VI 1977 do 1981 trener koszykarzy GKS Wybrzeże Gdańsk, w sezonie 1977/1978 zdobył z zespołem tytuł mistrza Polski, w sezonie 1979/1980 tytuł wicemistrza. W lidze poprowadził zespół w 130 spotkaniach (76 zwycięstw). W 1979 jego zespół zdobył Puchar Polski. W 1978 prowadził zespół w sześciu meczach Pucharu Europy (zob. Bogdan Lecyk).
W latach 1981–1985 trenował drugoligową Spójnię Gdańsk, w sezonie 1981/1982 był trenerem grającym (pięć spotkań, dziewięć punktów), uratował wówczas zespół przed degradacją do niższej klasy z II ligi. W latach 1986–1992 trener żeńskiego zespołu Stali Brzeg (I liga, w sezonie 1989/1990 z drużyną zajął najwyższe w dziejach sekcji czwarte miejsce, doprowadził drużynę do finału Pucharu Polski i gry w Pucharze Ronchetti), 1993–1994 Startu Lublin, w 1995 ponownie Stali Brzeg (II liga), 1996–1997 Stali Stalowa Wola (I liga). W lecie 1997 roku powrócił do Gdańska, zostając trenerem żeńskiego zespołu koszykarek Startu Gdańsk (II liga), w 1998 awansował z zespołem do I ligi (gdańszczanki zastąpiły wycofany z rozgrywek zespół Stilonu Gorzów), zakończył współpracę ze Startem 31 X 1998. W latach 1999–2002 roku trener Basketu Kwidzyn (II liga). Następnie trener koordynator zespołów młodzieży w Prokomie Treflu Sopot.
Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu, złotą odznaką Polskiego Związku Koszykówki, odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1975). Po sezonie 1977/1978 ogłoszony najlepszym trenerem koszykówki w Polsce, w 1979 w plebiscycie „Wieczoru Wybrzeża” został uznany za najlepszego trenera Wybrzeża za rok poprzedni. W 2007 był nominowany do nagrody prezydenta Sopotu w kategorii „Trener Roku”.
Żonaty z Marią, dyplomowaną pielęgniarką-instrumentariuszką, ojciec Cezarego (ur. 1964), także koszykarza, reprezentanta Polski juniorów, zawodnika Wybrzeża Gdańsk, Spójni Gdańsk i AZS Gdańsk.
