DUŃSKA-KRZESIŃSKA ELŻBIETA, lekkoatletka, olimpijczyk
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA''' (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku | + | '''ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA''' (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] – lekarz stomatolog, w 1968 studiów trenerskich Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gdańsk (1949–1956), LKS Sopot (1957–1960), KLA Sopot – Spójnia Gdańsk (1961–1963), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na igrzyskach olimpijskich w roku 1952 (Helsinki) w skoku w dal, złoty medal na igrzyskach olimpijskich w 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na igrzyskach olimpijskich w roku 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na mistrzostw Europy w 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy w 1962 (Belgrad), a w roku 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] na najlepszego sportowca województwa gdańskiego, w 1956 roku zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od początku lat 80. XX wieku wraz z mężem-trenerem mieszkała w USA, w 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 13:09, 22 kwi 2015
ELŻBIETA DUŃSKA-KRZESIŃSKA (ur. 11 XI 1934 Warszawa), lekkoatletka: skoczkini w dal, wieloboistka, trenerka. Absolwentka liceum w Elblągu (pierwsze treningi) oraz w 1963 roku Akademii Medycznej w Gdańsku – lekarz stomatolog, w 1968 studiów trenerskich Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Zawodniczka Spójni Gdańsk (1949–1956), LKS Sopot (1957–1960), KLA Sopot – Spójnia Gdańsk (1961–1963), Skra Warszawa (1964). Dwunaste miejsce na igrzyskach olimpijskich w roku 1952 (Helsinki) w skoku w dal, złoty medal na igrzyskach olimpijskich w 1956 (Melbourne, „Złota Ela”), srebrny na igrzyskach olimpijskich w roku 1960 (Rzym). Trzecie miejsce na mistrzostw Europy w 1954 (Berno), wicemistrzyni Europy w 1962 (Belgrad), a w roku 1956 rekordzistka świata (6,35 m), dziesięciokrotna mistrzyni Polski w skoku w dal, dwukrotna w pięcioboju i raz w biegu na 80 m. Trzykrotnie (1954, 1956, 1960) wygrywała plebiscyt „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca województwa gdańskiego, w 1956 roku zwyciężczyni plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku w Polsce. Od początku lat 80. XX wieku wraz z mężem-trenerem mieszkała w USA, w 2003 zamieszkała w Warszawie. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
